Αρχεία Κατηγοριών: Poetry Ποίηση

pexels-photo Αναδημοσίευση από:https://nadinepoetry.wordpress.com/2025/05/16/sullinnocenza/ Περί αθωότητας Δεν είναι να μην ξέρεις. Είναι το να γνωρίζεις — και όχι το να σταματάς να βλέπεις. Δεν είναι να έχεις όπλα, ακόμα κι όταν έχεις το δικαίωμα σε αυτά. Είναι απαλλαγμένο από καριερισμούς, αφορισμούς και άλλα επιφυλακτικά οράματα. Είναι η σιωπή που ακούει, ακόμα κι αν έχει μάθει τονΣυνέχειαΣυνέχεια ανάγνωσης «Αθώος δεν είναι αυτός που δεν είναι ένοχος»

pexels-photo Αναδημοσίευση από:https://wordpress.com/reader/feeds/119548339/posts/5672051968 Ο άνεμος φέρνει σκόνη και όνειρα, θραύσματα σπιτιών και αρχαία γέλια, ενώ ο ήλιος καίει τον ορίζοντα, διψασμένος για ειρήνη και αίμα. Ένα παιδί κρατάει σφιχτά ένα κομμάτι ψωμί, το μοιράζεται με ένα ανώνυμο σκυλί, και η σιωπή ανάμεσά τους είναι πιο δυνατή από τις βόμβες που πέφτουν στο βάθος. Η γηΣυνέχειαΣυνέχεια ανάγνωσης «ΧΘΕΣ-ΣΗΜΕΡΑ-ΑΥΡΙΟ !»

pexels-photo Αναδημοσίευση από:https://rivaombrosa.wordpress.com/2025/05/13/tu-5/  “Tu” Όταν μπορώ, πηγαίνω στη θάλασσα όχι για να κολυμπήσω, αλλά για να με κοιτάξουν τα κύματα, όπως έκανες εσύ, όταν ένα μόνο βλέμμα ήταν αρκετό για να με γδύσει. Περπατάω αργά στην άμμο, τα πόδια μου βυθίζονται, οι σκέψεις μου επίσης. Το αλάτι χαϊδεύει τους αστραγάλους μου και κάθε πιτσίλισμα είναιΣυνέχειαΣυνέχεια ανάγνωσης «Κάθε ηλιοβασίλεμα, ένα φλεγόμενο αντίο»

pexels-photo Αναδημοσίευση από:https://rivaombrosa.wordpress.com/2025/05/06/umanita/ΑνθρωπότηταΚάτω από πυριτιούχους ουρανούς και κωδικοποιημένη βροχή, περπατάει ο άνθρωπος του αλγορίθμου και του δέρματος, με την καρδιά του κρυμμένη σε δυαδικό κώδικα και τα όνειρα γραμμένα σε πτητική μνήμη. Τα δέντρα μιλούν μέσα από σειρές δεδομένων, τα φύλλα εκπέμπουν οπτικούς παλμούς, ο χυμός τους είναι μια ροή ηλεκτρονίων, κι όμως, ο άνεμοςΣυνέχειαΣυνέχεια ανάγνωσης «Κάθε αύριο, μια νέα αρχή του σήμερα»

pexels-photo  Αναδημοσίευση από:https://nadinepoetry.wordpress.com/2025/05/01/fare-anima/ Δημιουργώντας ψυχή1η Μαΐου 2025ποιανού είναι οι διαλυμένοι θρήνοι — ψιθυρισμένοι από έναν κατώτερο θεό μέσα στα όνειρα της νύχτας; Αρνούνται τον εαυτό τους στον καθρέφτη, θρυμματίζονται, δεν ενδίδουν στην ύπαρξή τους, διαλύονται – σαν βροχή στο χέρι του ασυνείδητου. — το τραύμα είναι ένας μύθος που δεν έχει βρει ακόμα την ιστορίαΣυνέχειαΣυνέχεια ανάγνωσης «…ξεχνώντας θεότητες που στείλαμε εξορία, σερφάρουμε στο διαδίκτυο για να γνωρίσουμε την εικόνα μας…»

Αναδημοσίευση από:https://nadinepoetry.wordpress.com/2025/02/01/nel-suono-del-silenzio/ Στον ήχο της σιωπής1 Φεβρουαρίου 2025Με μαρμάρινα φτερά θα έρθουν οι ώρες να μας ξαφνιάσουν,κομμένη την ανάσα σε πρώτη κλίμακα, να μας πιάσουν ή να μας μαζέψουν πεσμένους, είμαστε εκεί, απροετοίμαστοι, σε εκείνους τους μικρούς θανάτους στον ήχο της σιωπής, που δεν αφήνουν ανάπαυλα και άρα και πάνω από όλα το σκοτάδι μέσα.ΣυνέχειαΣυνέχεια ανάγνωσης «…το σκοτάδι…»

pexels-photo  Αναδημοσίευση από: Έμιλυ Κέιμπορ Στη σιωπή Στη σιωπή του ουρανού κάτω από τα πέπλα του φεγγαριού οι σκέψεις αντηχούν και δονούνται πέρα ​​από τα σύννεφα σε χέρια ανοιχτά στον άνεμο που καλωσορίζουν την ίριδα που λάμπει. Τα βλέμματά τους συναντιούνται στη σημερινή αγκαλιά χορός στροφή, που αγγίζει φθινόπωρο. Φωτογραφία μέσω web Και όταν δύειΣυνέχειαΣυνέχεια ανάγνωσης «…κάτω από τα πέπλα του φεγγαριού…»

pexels-photo  Αναδημοσίευση από: https://wordsmusicandstories.wordpress.com/2025/03/31/risks/ ΚΙΝΔΥΝΟΙΤο να γελάς σημαίνει να κινδυνεύεις να φανείς ανόητος,Το να κλαις σημαίνει ότι κινδυνεύεις να φανείς συναισθηματικός.το να απευθυνθείς σε άλλον σημαίνει ότι κινδυνεύεις να εμπλακείς,Το να εκθέτει κανείς τα συναισθήματά του είναι να ρισκάρει να αποκαλύψει τον πραγματικό του εαυτό.Το να παρουσιάσεις τις ιδέες και τα όνειρά σου σε έναΣυνέχειαΣυνέχεια ανάγνωσης «Μόνο εκείνοι που ρισκάρουν είναι πραγματικά ελεύθεροι»

Να έχουν την ευγνωμοσύνη μας (οι λίγοι) και μια θέση στη καρδιά μας παντοτινή ! Αναδημοσίευση από greece.athens.drops greece.athens.dropshttps ://www.instagram.com/p/CqM_L_HIMwa/ εμείς πάμε κι όπου βγειμη μας δείχνειςδε βλέπουμε και δεν ακούμεείναι σπασμένα τα όργανα επικοινωνίαςκαι θα τιμήσουμε τη μέραόπως της πρέπειμε λόγια μεγάλα και έπαρσηκαβάλα ο καθένας στο άτι τουμε μπακαλιάρους και τσίπουραμε κάτι σπασμένεςΣυνέχειαΣυνέχεια ανάγνωσης «ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΤΣΙ. Ευτυχώς, υπάρχουν πάντα λίγοι που, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ »ΕΤΣΙ» για να μπορούμε να υπάρχουμε όλοι !»