Άρθρα συντάκτη: peftasteros

📸https://guchellas.wordpress 🖋➰🖋➰🖋➰🖋➰🖋➰🖋➰🖋➰🖋➰🖋➰🖋 Αναδημοσίευση από:https://rivaombrosa.wordpress.com/2025/04/11/fedelta/ Πιστότητα Περπατάς στους δρόμους ακούγοντας φωνές που δεν είναι δικές σου, αλλά η καρδιά σου είναι ένας χάρτης σχεδιασμένος από τη σιωπή, ξέρει ήδη τον δρόμο. Μην αναζητάς την επιδοκιμασία στα λόγια των άλλων, η αλήθεια σου ρέει ήδη μέσα σου και μόνο για εσένα. Οι υποσχέσεις που δίνονται στον κόσμοΣυνέχειαΣυνέχεια ανάγνωσης «Η αντανάκλασή σου είναι ο μόνος καθρέφτης που δεν λέει ποτέ ψέματα.»

pexels-photo-6495712.jpg 📸https://guchellas.wordpre 🖋➰🖋➰🖋➰🖋➰🖋➰🖋➰🖋➰🖋➰🖋➰🖋 Αναδημοσίευση από:https://nadinespaggiari.com/2025/09/20/le-nervature-geografiche/ Οι γεωγραφικές πλευρές Τόσες λίγες γλώσσες δοκιμάζουν την εξέγερση— τον όρο και την έννοια των χαμένων ματιών. Το να γνωρίζεις την αδικία— δεν μετακινείς μια σελίδα: η παρατήρηση δεν είναι αρκετή. Η σιωπή είναι μια ταφόπλακα διαπερασμένη από οργή— είναι μια απειλή συνενοχής. Οι τοίχοι που θρηνούν, οι σημειώσεις κρυμμένεςΣυνέχειαΣυνέχεια ανάγνωσης «Σαν μια ανθρώπινη ανάμνηση του εαυτού του.»

📸https://guchellas.wordpreimage-1-1.png Αναδημοσίευση από:https://timesforchange.wordpress.com/2025/10/03/%cf%83%cf%85%ce%bb%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b7-%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%b7%ce%bc%ce%b1%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%bf%ce%bb%ce%ac%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%bf%cf%8d%ce%b6%ce%bf/#bm_3   ΣΥΛΛΟΓΗ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ του Νικολάου Κούζου Μέρος Α   12. [Το κρίμα] Χάθηκε η ποικιλία των χρωμάτων και της μουσικής. Χάθηκε η μαγεία της ανθρώπινης διαφορετικότητας και ζω μονάχος απομονωμένος από αυτό που αγαπώ. Αγαπώ την ποικιλία της ανθρώπινης νόησης, που αντιλαμβάνεται την διαφορετικότητα μέσα  από τις αναρίθμητες πηγές των παραδόσεων τωνΣυνέχειαΣυνέχεια ανάγνωσης «Κανείς δεν βγαίνει απ’ το κουτάκι του: Μοναξιά και μίζεροι κόσμοι»

Αναδημοσίευση από:https://scritturacreativacom3.wordpress.com/2025/02/08/odissea-interiore/ Εσωτερική Οδύσσεια Ημερομηνία: 8 Φεβρουαρίου 2025Συγγραφέας: Nadine 7 Σχόλια Υπάρχει μια θάλασσα που κανείς δεν τη βλέπει, όπου ο άνεμος δεν έχει φωνή και τα κύματα είναι σκέψεις που βγαίνουν στην επιφάνεια, σαν σπασμένα κοχύλια. Ένας φάρος αναμνήσεων, τρέμει στον ορίζοντα, αγγιζόμενος από τα δάχτυλα της αϋπνίας, ενώ η γάστρα της καρδιάς τρίζει ανάμεσα στα κύματαΣυνέχειαΣυνέχεια ανάγνωσης «Οδύσσεια: Στην άβυσσο του εαυτού»