Εξαντλημένοι προβολείς φωτίζουν

📸pexels-photo-2448749

έναν ωκεανό ζωής σε μια νερολακκούβα.

🖋➰🖋➰🖋➰🖋➰🖋➰🖋➰🖋➰🖋➰🖋➰🖋

Αναδημοσίευση από:https://fridalaloka.com/2025/11/19/una-lagrima-y-una-piedra-di-frida-la-loka/#like-6016

Ένα δάκρυ και μια πέτρα, ποίηση

Ένα δάκρυ προχωρά σαν μια σιωπηλή λάμψη, 
μια μυστική λάμψη που σπάει στο δέρμα, 
ενώ το σώμα θυμάται την κούρασή του 
, τον ψίθυρο των οστών που τρίζουν σαν φθινοπωρινά κλαδιά. 

Ο χρόνος καταβροχθίζει τις ώρες, κάθε λεπτό μια καταναλωτική λεπίδα, 
περπατάω με τη βεβαιότητα ότι όλα θρυμματίζονται, 
σαν την πέτρα που φαίνεται αιώνια 
αλλά κρύβει μια αόρατη ρωγμή στην καρδιά της. 

Φεύγω από το μπαρ: ο ατμός του καφέ τρέμει ακόμα στα χείλη μου, 
κάθε γουλιά είναι μια κλεμμένη στιγμή, μια σύντομη ζεστασιά που διαλύεται στο λαιμό μου. 
Ανοίγω την ομπρέλα μου, αλλά δεν ξέρω αν με προστατεύει από τον ουρανό 
ή από το δάκρυ που πέφτει μέσα μου. 

Περπατάω μέσα από μια λακκούβα: μια μικρογραφία ωκεανού, 
ένας καθρέφτης που αντανακλά πίσω σε μένα ένα κουρασμένο πρόσωπο, 
η αντανάκλασή μου βυθίζεται σαν να αναζητά ανάπαυση 
στα βάθη του ανώνυμου. 

Η πόλη αναπνέει καπνό και σιωπή, 
τα φανάρια αναβοσβήνουν σαν εξαντλημένοι προβολείς, 
στο στήθος μου σέρνω μια αόρατη πέτρα, 
αυτό το βάρος που συνοδεύει κάθε χειρονομία, κάθε βήμα, κάθε ματιά. 

Ένα δάκρυ, μπερδεμένο ανάμεσα στη βροχή και τη μνήμη, 
δεν ξέρει αν είναι ουρανός ή δέρμα, αν είναι καταιγίδα ή ουλή, 
αν είναι νερό που ανεβαίνει ή νερό που φεύγει. 

Είναι η υγρασία που διαβρώνει τους τοίχους, 
η πέτρα που ραγίζει στο αμυδρό φως, 
η σκιά που προσκολλάται στο σώμα σαν άφωνος όρκος.

Una Lágrima y una Piedra, di Frida la Loka