Δεν ήσουν ο μόνος που το θυμόταν

📸https://guchellas.wordpres

Αναδημοσίευση από:https://rivaombrosa.wordpress.com/2025/08/08/le-case/

 “Τα Σπίτια”

Κάποια σπίτια μένουν ξύπνια ακόμα και τη νύχτα.

Όχι από φόβο για το σκοτάδι, αλλά από μνήμης.

Έχουν πατώματα που τρίζουν εκεί που έχουν περάσει σημαντικά βήματα,

πόρτες που κλείνουν ακόμα με τον ήχο ενός αποχαιρετισμού,

παράθυρα που αντανακλούν πρόσωπα που δεν κοιτάζουν πια έξω.

Προσωπική φωτογραφία

Στους τοίχους, η αργή αναπνοή των εποχών,

η άνοιξη που πάντα επέστρεφε πολύ γρήγορα,

το καλοκαίρι που άφηνε τις κουρτίνες πρησμένες από τον αέρα

και τα γέλια,

το φθινόπωρο γεμάτο με δυνατά βήματα,

και ο χειμώνας,

με τη σιωπή που κάθεται δίπλα σου σαν μακρινός συγγενής.

Όσοι ζούσαν εκεί νόμιζαν ότι έφευγαν,

αλλά τα σπίτια κρατιούνται από μικρά πράγματα,

ένα φλιτζάνι που έχει μείνει στο κάτω μέρος ενός ραφιού,

μια γρατσουνιά στο πάτωμα που δεν έχει εξηγηθεί ποτέ,

μια μυρωδιά που δεν έχει όνομα.

Τα σπίτια δεν ζητούν τίποτα.

Αλλά όταν περπατάς μέσα από αυτά,

μετά από χρόνια, σε κοιτάζουν.

Και καταλαβαίνεις ότι… δεν ήσουν ο μόνος που το θυμόταν.

©️ Έμιλι Κέιμπορ

Le case