pexels-photo

Αναδημοσίευση από:https://nadinepoetry.wordpress.com/2025/05/16/sullinnocenza/

Περί αθωότητας

Δεν είναι να μην ξέρεις. 
Είναι το να γνωρίζεις — 
και όχι το να σταματάς να βλέπεις. 

Δεν είναι να έχεις όπλα, 
ακόμα κι όταν έχεις το δικαίωμα σε αυτά. 
Είναι απαλλαγμένο από καριερισμούς, 
αφορισμούς 
και άλλα επιφυλακτικά οράματα. 

Είναι η σιωπή που ακούει, 
ακόμα κι αν έχει μάθει τον πόνο απέξω. 
Είναι αυτός ο πόνος 
που προκαλείται στην ψυχή 
όταν της στερείται το δικαίωμα να είναι ο εαυτός της. 
(Συχνά κάποιος κρατείται όμηρος 
αυτού του θηρίου.) 

Η αθωότητα δεν είναι αγνότητα. 
Είναι αλήθεια ότι δεν έχει γίνει άκαμπτο. 
Είναι το να περπατάς ανάμεσα σε πράγματα 
χωρίς να θέλεις να τα κατέχεις. 

Είναι αγάπη 
χωρίς να θέλω να εξηγήσω. 
Καλωσορίζοντας 
χωρίς να θέλω να κάνω οικονομίες. 

Αθώος 
δεν είναι αυτός που δεν είναι ένοχος, 
αλλά αυτός που έχει επιλέξει 
να μην επιστρέψει την ευθύνη στον κόσμο. 

Είναι δύσκολο, 
αλλά απλό στην παρόρμησή του — 
επειδή απαιτεί γύμνια. 
Επειδή δεν υπερασπίζεται τον εαυτό του. 

Είναι ένα όνομα χαραγμένο σε ένα 
σχεδόν ξεχασμένο πλευρό. 
Ίσως και μια μεταφορά του πνεύματος. 

Αλλά υπάρχει 
το σπίτι: 
φτιαγμένο από ένα μωσαϊκό 
τόσο παρόμοιο με την ανθρωπότητα.