Το εγώ και το εμείς, πρέπει στη ζυγαριά να’ρχονται ίσα. Αν χαθούμε, θα’χουμε ευθύνη όλοι μας,

Τις μέρες της δεύτερης πανσελήνου του Αυγούστου βρέθηκα μόνος στην αγαπημένη μου βουνοπλαγιά όπου οι συνθήκες προκαλούν τον ποιητικό λόγο και παράλληλα σκέψεις σαν τις σκληρές αλήθειες του «στοχαστή» φίλου μου Θανάση.*Πλατινένιο στέμμα, κατάκορφα,τ’ ολόγιομο Αυγουστιάτικο φεγγάρι,στεφανώνει την αγαπημένη μου βουνοπλαγιά,*κάνοντας την καλύβα μου παλάτι,ντυμένη στα χρυσά, με μένα μέσα,(Αυτοκράτορα γυμνό) να συλλογιέμαι… Πνεύμα 14ΣυνέχειαΣυνέχεια ανάγνωσης «Το εγώ και το εμείς, πρέπει στη ζυγαριά να’ρχονται ίσα. Αν χαθούμε, θα’χουμε ευθύνη όλοι μας,»