📸https://guchellas.wordpres

Αναδημοσίευση από:https://frammenti.travel.blog/2025/09/30/solo-un-genitore-puo-capirlo/?blogid=162067765&blogsub=subscribed#subscribe-blog

Τζερέμ

Οι πεταλούδες έφυγαν από το στομάχι μου

Μόνο ένας γονιός μπορεί να το καταλάβει

Μόνο ένας γονιός μπορεί να καταλάβει! Υπήρχε ένας γιος που δεν του άρεσε να ζει στο σπίτι του πατέρα του. «Κλείστε τον ανεμιστήρα αν δεν τον χρησιμοποιείτε», του έλεγε πάντα ο πατέρας του. «Κλείστε την πόρτα όταν βγαίνετε έξω! Πρόσεχε να μην σπαταλάς νερό!» Δεν άρεσε στον γιο που ο πατέρας του τον ενοχλούσε έτσι. «Μόλις βρω δουλειά, θα φύγω από αυτό το σπίτι», σκέφτηκε. «Και δεν θα χρειάζεται να ακούω πια τον πατέρα μου».

Τελικά, μια μέρα, το αγόρι πήγε στην πρώτη του συνέντευξη. Δεν υπήρχε κανείς στην αίθουσα υποδοχής, αλλά το φως ήταν ακόμα αναμμένο παρόλο που ήταν πρωί. Τότε θυμήθηκε τα λόγια του πατέρα του: «Γιατί φεύγεις από το δωμάτιο χωρίς να σβήσεις το φως;» Αν και ενοχλήθηκε από αυτή τη σκέψη, έψαξε για τον διακόπτη και το έσβησε. Καθώς περπατούσε, είδε μερικά όμορφα λουλούδια, αλλά ο κηπουρός είχε αφήσει τη βρύση ανοιχτή και το νερό από το λάστιχο συνέχιζε να ρέει. Σήκωσε το λάστιχο, το μετακίνησε και το τοποθέτησε κοντά σε άλλα φυτά που το χρειάζονταν.

Όταν έφτασε στην αίθουσα συνεντεύξεων, πάτησε στο χαλάκι υποδοχής και παρατήρησε ότι ήταν αναποδογυρισμένο. Χωρίς να το σκεφτεί, το ίσιωσε και μετά είδε περίπου εκατό άτομα να περιμένουν τη σειρά τους. Οι σειρές μπροστά ήταν στριμωγμένες η μία στην άλλη, ενώ οι σειρές πίσω ήταν άδειες, με αρκετούς ανεμιστήρες να τρέχουν δίπλα τους. Άκουσε ξανά τη φωνή του πατέρα του: «Γιατί αφήνεις τον ανεμιστήρα αναμμένο αφού δεν υπάρχει κανείς στην αίθουσα;» Έσβησε τους περιττούς ανεμιστήρες και κάθισε.

Εκατοντάδες άτομα μπήκαν στην αίθουσα συνεντεύξεων και αμέσως έφυγαν.

Όταν τελικά ήρθε η σειρά του, το αγόρι ήταν πεπεισμένο ότι δεν θα έπαιρνε ποτέ τη δουλειά. Αλλά μόλις τον είδε, το αφεντικό τον ρώτησε: «Πότε μπορείς να ξεκινήσεις;»

«Τι;» αναφώνησε έκπληκτο το αγόρι. «Με προσέλαβες χωρίς να μου κάνεις ούτε μια ερώτηση;»

«Δεν κρίνουμε κανέναν από αυτά που λέει», απάντησε το αφεντικό. «Το κριτήριό μας είναι η συμπεριφορά του. Σε παρατηρήσαμε μέσα από τις κάμερες. Ήσουν ο μόνος που μπήκε στον κόπο να σβήσει τα φώτα και τους ανεμιστήρες που έμεναν αναμμένα άσκοπα και να φτιάξει τον σωλήνα νερού. Αυτές οι μικρές χειρονομίες αξίζουν όσο χίλιες λέξεις. Γι’ αυτό αποφασίσαμε να σου προσφέρουμε τη δουλειά». Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκε τον πατέρα του και συνειδητοποίησε ότι όλες οι συμβουλές, οι διορθώσεις και οι νουθεσίες που του είχε δώσει τον είχαν διδάξει μόνο ένα πράγμα: να ζει. Και τον ευχαρίστησε γι’ αυτό!

Όταν ένας γονέας σε διορθώνει, το κάνει μόνο για το καλό σου. Δεν έχει νόημα να πληγώνεις τους γονείς σου όσο ζουν και να το μετανιώνεις όταν φύγουν. Να τους φέρεσαι πάντα καλά!

Solo un genitore può capirlo